Wat?! Het is al weer bijna eind augustus!!!

Hoezo de tijd gaat snel? Het vliegt! Het is echt hoogtijd om weer het e.e.a. te melden.


Op dit moment zit ik in een hele spannende fase... zondag a.s. komt een jonge dame voor de vierde keer naar Mister T. Ja de vierde keer! Ik wil het zeker weten (en zij ook gelukkig) en hem met een gerust gevoel naar zijn nieuwe eigenaar kunnen brengen. Ze is een jonge dame die ook met paarden omgaat volgens het Parelli NH programma. Dit was voor mij toch wel één van de voorwaarden. De eerste twee keer dat ze met Mister T had gespeeld had ik er totaal geen gevoel bij en had ik er eigenlijk geen vertrouwen in, maar vond dat ik het wel een goed kans moest geven en heb nog een keer met haar afgesproken om het zeker te weten. Die derde keer heeft ze me totaal verrast. Het werd me toen duidelijk dat ze heel graag wil leren en een comitment heeft naar Mister T. Ze heeft in de gaten gekregen dat Mister T haar veel kan leren en staat hier helemaal voor open. Zondag 29 augustus komt ze voor de vierde keer. Spannend en heel moeilijk tegelijkertijd. Dit afscheid gaat het moeilijkste van alles worden! Hoe kan het ook als je hem ziet. Wat een prachtig dier!!!





Met de verkoop van mijn huis is het ook spannend. Vorige week is er een persoon voor de tweede keer komen kijken en had een aankoopmakelaar bij. Tot nu toe nog niets terug gehoord. Dus dat wordt er op of er onder. Zodra ik meer weet zal ik het melden... kan jullie duimen wel gebruiken!


Wat heel leuk is om te melden is dat twee dagen na mijn vorige post er een hele leuke en bijzondere ontmoeting plaats heeft gevonden. Welliswaar via internet, maar ach de wereld is zo groot niet meer hierdoor. Na de nodige mailberichten met een wel hele leuke, stoere Australische man besloot cupido met pijltjes te gaan schieten.

Gelukkig hebben we er allebei 1 ontvangen van dit kleine ventje en is er hierdoor iets heel moois opgebloeid tussen Rob en mij. Ja, hij heet Rob en woont op dit moment in Canberra. Wat ik gemerkt heb is dat, gezien we nog niet traditioneel kunnen daten, je veel eerder over belangrijke onderwerpen gaat praten. Onderwerpen die je normaal pas veel later zal bespreken. Hierdoor leer je elkaar veel sneller en op een heel ander niveau kennen. Er is een ongelooflijke klikt, we delen veel interesses, begrijpen direct waar de ander het over heeft. Er zijn gelukkig ook verschillen en tot wat we nu toe van elkaar ontdekt hebben, zijn dit aanvullingen op elkaar. We zijn beiden heel benieuwd naar de life versie van elkaar, want we hebben elkaar uiteraard nog niet in het echt ontmoet! Ach ja ik weet het, ik doe soms dingen niet altijd op de 'normale' manier. So what!


(foto van Rob; geconcenteerd een foto van zichzelf aan het maken ~:D)

Wat gaat de tijd snel!

Het is al weer bijna eind mei!!!! Tijd om weer een update te plaatsen, want ook bij mij staat het allemaal niet stil.

Mijn huis staat inmiddels 3 weken te koop. De weken daarvoor is er hard gewerkt om alles representatief te krijgen. Met behulp van 1 van mijn lieve neven (want het zijn absoluut geen neefjes meer! ~:D) nog de laatste grote klus gedaan. Plinten! Echt zo'n klus wat altijd te lang blijft liggen. Gek eigenlijk, want ze maken zo'n groot verschil. Gelukkig denkt mijn neef Geert er net zo over als ik. Wat je zelf kan doen is geld uitgespaard, je hebt wel iets meer werk. Iets... ahum. We zijn toch 2 zaterdagen bezig geweest, maarrrrrr... het resultaat mag er ook wel zijn! Wel ontzettend leuk om met hem 1 op 1 tijd te hebben. Volgens jaar gaat hij al langskomen! Dan is hij afgestudeerd en wil in Australië komen surfen. Wel op 1 voorwaarde dat ik niet te ver van een goede strandlokatie ga wonen... ghi, ghi, ghi.

Reava is vorige maand opnieuw geënt voor Rabies en op 1 juni zal er bij haar bloed worden afgenomen voor de anti Rabies test (de RNATT). Om alles helder te krijgen heb ik het document wat door de Australische regering, afdeling Australian Quarantine en Inspection Service, helemaal uitgeplozen en met de dierenarts van Reava doorgenomen. Het is namelijk zo dat wanneer je niet alles volgens de vastgestelde termijn verzorgt, of door de juiste persoon laat uitvoeren, zelfs wanneer er een schrijffout op een document staat, kan het zijn dat ze geen toegang krijgt tot Australië en op de volgende vlucht retour wordt gestuurd. Het is dus een secuur proces. Reava zou eind oktober kunnen vertrekken.

Voor Mister T ben ik nog op zoek naar een nieuwe eigenaar die Natural Horsemanship beoefend. Dit wereldtje is een stuk kleiner dan de reguliere paardenwereld wat er voor zorgt dat dit meer tijd kost dan bij een 'gewone' zoektocht. Maar ik wil gewoon niet weg voordat ik de juiste iemand heb gevonden voor hem. Hij ziet er op dit moment geweldig uit! (iets te dik door het goede leven)

We hebben binnenkort les van een goede vriendin. Altijd fijn wanneer er iemand naar je kijkt en de foutjes er weer uit haalt. Zij beoefend op dit moment klassieke dressuur op hoger niveau en wil haar kennis graag met mij delen. Top zo'n vriendin!

Okidoki heeft het geweldig naar zijn zin in België. Peter stuurt mij regelmatig een update en foto's toe en ik zie elke keer 2 blije gezichten. Het voelt nog steeds goed. Volgende maand ga ik er op bezoek. Heb er zin in want het zijn zulke leuk mensen!

Gelukkig lukt het me om hier te blijven leven. Iets wat toch wel moeite kost, want je wilt heel graag aan je nieuwe start beginnen. Er is veel uitzoekwerk, voorbereidende zaken, wat moet je als eerste doen wanneer je aankomt? Denk bijv. aan een btw nummer, ziektekosten verzekering, auto kopen, hoe zit het met andere verzekeringen, welke referenties ga ik nodig hebben en ga zo maar door! Wat moet ik hier allemaal doen voor mijn vertrek? Pensioenfondsen veranderingen doorgeven, uitschrijvingen en per wanneer, abonnementen opzeggen, transport van spulletjes regelen, verkoop van spullen die ik niet mee ga nemen en vergeet niet het uitzoeken van een transporteur. Het kan al snel enkele honderden euro's schelen per transporteur! Op zeer persoonlijk vlak heb ik nog een paar zaken die ik moet uitzoeken en moet afsluiten, anders zal ik niet verder komen en met een onbestemd gevoel blijven zitten. Er is daar dus ook nog werk aan de winkel. ;)

Afgelopen vrijdag hadden we met de zang van onze band BrooT een gastoptreden bij het concert St Jan Live. De St. Jan is een kerk in het centrum van Roosendaal wat inmiddels voor muzikale evenementen en congressen wordt ingezet. Ze hebben gelukkig alles nog in tact gelaten behalve de vloer aangepast en een aantal bars ingebouwd. Je staat dus echt letterlijk in een kerk te rocken. Heb daar vroeger als meisje nog een keer een kerkdienst meegemaakt. Apart hoor ~;D Het optreden was een groot succes! Op de avond zelf hadden we nog enkele wijzigingen in de lijst van uit te voeren nummers omdat 1 van de zangeressen ziek was geworden. Gevolg, had ineens een solo nummer. De uitvoering was onder begeleiding van een akoestisch gitaar. Heel apart voor mij. De volgende dag ontvingen we vanuit alle kanten complimenten over de avond. Doordat ik over dit concert met andere mensen sprak ben ik er achtergekomen dat er in de straat achter mijn huis een gezin woont die ook bezig is met het emigreren naar Australië! (Gaat iedereen daar nu naar toe?)

Gisteren vierde mijn zus haar 50ste verjaardag. Phoe! 50 alweer. Wat een prachtige dag was het en gezellig! Een aantal personen hebben een lied aan haar opgedragen waaronder mijn zwager. Hij had een ode aan haar, compleet met gebaren en mimiek . Wat een geweldige tekst en wat spatte de liefde voor haar er af. En ohhhhh wat ga ik hun missen!

Op mijn werk is het inmiddels bekend wat mijn plannen zijn. Gek hoe sommige personen reageren. Sommige komen uit eerlijke interesse vragen stellen, sommige meer om hun nieuwsgierigheid te blussen en anderen praten er helemaal niet over terwijl ze het met andere collega's wel bespreken. Wat kunnen mensen toch vreemd zijn. ~:S Binnenkort zit ik samen met mijn manager om een plan van overdracht te maken. Je kan maar voorbereid zijn. ~:D

Eerste grote afscheid

Lieve Okidoki,



6 Jaar geleden kwam jij bij mij. Een groot vriendelijk paard. Het was als snel duidelijk dat je geen makkelijk leven gehad hebt. Je had weinig vertrouwen in mensen en wilde liever niet aangeraakt worden. Langzaam, stukje voor stukje lukte het je toch om je meer te openen voor alles om je heen. Vertrouwen in mij en vertrouwen in je omgeving groeide langzaam. Je veranderde van een in jezelf gekeerde jongen, in een paard die graag een sprintje trok met de andere paarden, ondeugend in billen beet en de hoogste bokken wilde maken. Eindelijk heb je een paardwaardig leventje en dat verdien je!

Je hebt me zo veel geleerd. Je hebt me geleerd mijn eigen gevoel en observatievermogen te vertrouwen. Dit zal mij op mijn verdere pad helpen daar te komen waar ik wil zijn. Dank je hiervoor.

Vorige week hebben we samen onze laatste rit naar het bos gemaakt. Wat een zalige rit was dat, heerlijk voorjaarsweer en super relaxt. Wat heb ik van je genoten!

Je hebt nu een nieuwe kudde waar je vast wel vriendjes mee wordt, heerlijke weides om in te spelen, bij mensen die veel van je zullen gaan houden. Het zal je aan niets ontbreken. Ik heb daar alle vertrouwen in.

Dag lieve grote jongen, ik zal je missen.

Okidoki

Afgelopen zondag is Peter met zijn dochter langsgeweest om Okidoki weer eens op te zoeken. De laatste keer voordat ze hem op 4 april komen ophalen. Helaas had Peter last van zijn rug en kon zelf weinig doen, dus zijn dochter had alle tijd om met Okidoki te spelen. Vond ze helemaaaaaal niet erg! ;) Onlangs heeft ze haar eerste level van Parelli NH voor grondwerk succesvol afgerond en kan hierdoor al hele leuke dingen doen met Okidoki. Had Okidoki voor haar opgezadeld, zodat er ook wat gereden kon worden.

Iedere keer wanneer ik iemand anders met Okidoki zie spelen, dan wordt ik weer opnieuw verliefd op hem. Wat is hij toch braaf en lief!! Heb gelukkig een heel goed gevoel over deze mensen. Okidoki zal het daar heel goed gaan krijgen. Weet zeker dat hij er niets te kort zal komen.

Ondanks dat zal het heel moeilijk worden om afscheid te nemen van deze mooie jongen. Gisteren nog doet hij zo totaal iets onverwachts! Als enige van de groep komt hij van achteruit de wei (is +/- 300m) naar voren gelopen wanneer ik hem roep. De laatste 50m komt hij hinnekend met zijn oren en ogen op mij gericht naar mij toe gegaloppeerd, stopt mooi voor mij en steekt zijn neus onder mijn arm en blijft zo staan. Zo'n begroeting heb ik nog nooit van hem gehad, het voelde gewoon als een cadeautje! Onvoorstelbaar gevoel wanneer je paard je laat weten wat hij voor je voelt.

Je bent nog 2 weken van mij lieve jongen......

Carnaval overleefd

En ook maar net overleefd! Mijn darmen kunnen ook helemaal niet meer tegen grote hoeveelheid bier ~:'(. Zaterdagsmiddag met Jos en Corine op pad geweest. De optocht gekeken en daarna de kroeg in. Super gezellig met hun! Aan het einde samen bij de Griek gegeten en daar een optreden bijgewoond van een mannelijke K3 groep. Wat een feest! Het enige wat ik van zaterdag over heb gehouden zijn twee mega blauwe plekken. Gleed uit over een natte biervloer en viel op de rand van een podium... ze zeggen kinderen en dronken mensen breken niet snel iets.... ik heb dus geluk gehad! @:D

Zondagavond stond gepland met vrienden. Had het fototoestel van mijn zus Anita opgehaald in Hoogerheide en was er helemaal klaar voor. Nancy liet weten dat ze 's avond ook mee kwam in een nieuwe creatie. (jippie!!!)

Hieronder een paar foto's die we hebben gemaakt in de Sint Jan. Wat was het daar gezellig. Lekkere feestmuziek, dansen, vrienden en een biertje. Wat wil je nog meer?

Samen met Chantal

Gedurende de avond begonnen mij darmen te protesteren tegen al het bier die verder prima smaakten. Helaas heb ik de avond vroeg moeten afsluiten. Wat baalde ik want het was zo gezellig met iedereen!!!! Hoezo prettig gestoord?! Karin en Nancy

Maandagavond ben ik met Anita en Carel-Jan in Bergen op Zoom op pad geweest. Kwam er achter dat het bijna 14 jaar geleden was dat ik voor het laatst in Bergen op Zoom Canaval had gevierd. Het was eigenlijk weer heel fijn om een krab te zijn. En wat zitten de liedjes in mijn geheugen gegrift. Kon de meeste zonder na te denken meezingen. Mijn neven Niels en Geert spelen beiden in dweilbandjes en wat swingen die!!! Tent helemaal op z'n kop! Heerlijk!!! Op de weg naar de auto hebben Anita en ik asociaal zitten lachen om een 'verspreking' van Carel-Jan die dacht dat er zoiets als een 'mobiele stoephoer' bestond! Dit terwijl de inventieve ondernemer een mobiele soepboer is. Tja... brilletje nodig? Buikpijn van het lachen en make-up uitgelopen!

Samen met Anita
met Carel Jan

Soms het gevoel dat er niets opschiet

De paarden... wat er allemaal leeft?
Heb jullie al verteld over de onsteking in de voet van Mister T. Dacht dat we geluk hadden gehad. Na een aantal dagen liep hij weer goed. Was er heel blij om... nou ik heb te vroeg gejuicht :(. Het is opnieuw begonnen en nu vele malen erger. Nu is de ontsteking helaas wel bij zijn kroonrand (de aanhechting van huid en hoef) opengebarsten. De natuurgeneeskundige is langsgeweest en heeft allerlei producten achtergelaten. Dit gaat weer een flinke lidteken achterlaten op zijn hoef. Hoop niet dat dit een negatief beeld gaat geven en vertragend gaat werken. Het is op dit moment al moeilijk om een paard gewoon te verkopen, laat staan dat je er ook nog als eis hebt dat het een persoon dient te zijn die de natuurlijke weg volgt. Eén pluspunt is dat de geneerskundige Mister T een zeer bijzonder paard vond, zodanig bijzonder dat ik nu ook via haar een oproep mag uitzetten op hun praktijk waar de opleiding tot natuurgeneeskundige wordt gehouden. Zij zal dit ophangen op hun mededelingenbord. Dit zijn toch de personen die ik hoop te kunnen bereiken. Mensen die meer zien dan alleen zijn mooie buitenkant.

Het huis... hoe ver ben ik?
Is op plinten zetten en puinruimen klaar voor verkoop. Heb er hard aan gewerkt. (kan met zoveel schilderervaring in Australië bijna als ervaren schilder gaan werken ~;D). Kwam er alleen afgelopen week achter dat het dakgoot lekt. Dus mogen we weer "het dak op" om dit te maken. Moet het alleen wel droog weer zijn. En met zo veel sneeuw! duurt dat wel weer even. AAaaahhhhh!

Ikezelf?
Probeer zo goed mogelijk hier te blijven leven, en niet al voor de helft in Australië. Maar door de kleine bovenstaande oponthoudjes heb ik soms het gevoel van "ga ik er ooit komen?". Hou mezelf dan ook wel weer voor dat dat gaat lukken. Heb maan- en dinsdag vrij genomen ivm de carnaval, ik kan dan ook wel weer puinruimen en dingen fotograferen voor marktplaats. Zal wel weer een tevreden gevoel geven wanneer ik dat van mijn lijst kan afstrepen.

Maar goed, eerst voor de laatste keer Carnaval vieren! Jullie ook veel plezier!

XXX
Kathren

Hoe staat het er voor?

Het is al weer februari! We weten allemaal hoe snel de tijd gaat, maar soms is het niet meer normaal hoe snel!

De voorbereidingen zijn in volle gang. Had een lijst gemaakt met alle klussen die in mijn huis gedaan moesten worden om het representatief te maken voor de verkoop. Moet zeggen dat deze lijst heeft gemotiveerd. Want wat is leuker om dingen van je te doen lijstje te kunnen schrappen. Heb mijn neven gevraagd of ze me na de carnaval kunnen helpen met het maken van de plinten voor een aantal ruimtes. Ze hebben aangegeven te willen helpen en dat is super! Soms heb je niet genoeg aan twee handen. Na alle kluswerk komt alle ruim werk. Want wat verzameld een mens een hoop nodeloze rotzooi om zich heen! Ik hoop mijn huis eind maart begin april te koop te zetten.

Hoe staat het met de paarden? Afgelopen zondag is Peter Coolsaet voor de tweede keer langs geweest bij Okidoki. Volgens mij heeft Okidoki zijn hart wel gestolen, want Peter liep tijdens de wandeling in het bos met een grote glimlach op zijn gezicht rond. Een vriend en zijn zoon waren meegekomen. Ze waren erg verbaasd hoe rustig Okidoki was tijdens de wandeling. Okidoki liet zichzelf goed zien, want op de weg terug begon hij gretig te worden om naar huis te gaan. Hij is op zijn 21ste nog steeds geen dooie diender ~;D. Peter heeft aangegeven dat hij Okidoki graag op 4 april wil komen ophalen. Hij kan Okidoki een goede natuurlijke en paardwaardige oude dag geven. Dat zal een grote geruststelling zijn.

Mister T is net herstellende van een ontsteking in zijn voorvoet. Een harde en ongelijke bodem is waarschijnlijk de oorzaak hiervan. Vervelende winter ook! Vanuit alle hoeken zijn er berichten de Natural paardenwereld in gestuurd voor het vinden van een nieuwe thuis voor Mister T. Zelfs vanuit Australië! Sietske is vorig jaar met haar partner naar West Australie verhuist en zetten op dit moment hun bedrijf in Natural Horsemanship daar voort. Zij heeft naar al haar contacten in Nederland een bericht gestuurd. Zo fijn dat mensen je zo willen helpen ook al hebben ze je nog nooit ontmoet. Maar daar gaat misschien wel verandering in komen. Ze hebben me uitgenodigd op hun boerderij, ze hebben werk genoeg. Dit soort uitnodigingen overtuigen me nog meer dat ik het daar zeker ga redden.

Dit was het eventjes voor nu.

Tot snel.