zondag 4 april 2010

Eerste grote afscheid

Lieve Okidoki,



6 Jaar geleden kwam jij bij mij. Een groot vriendelijk paard. Het was als snel duidelijk dat je geen makkelijk leven gehad hebt. Je had weinig vertrouwen in mensen en wilde liever niet aangeraakt worden. Langzaam, stukje voor stukje lukte het je toch om je meer te openen voor alles om je heen. Vertrouwen in mij en vertrouwen in je omgeving groeide langzaam. Je veranderde van een in jezelf gekeerde jongen, in een paard die graag een sprintje trok met de andere paarden, ondeugend in billen beet en de hoogste bokken wilde maken. Eindelijk heb je een paardwaardig leventje en dat verdien je!




Je hebt me zo veel geleerd. Je hebt me geleerd mijn eigen gevoel en observatievermogen te vertrouwen. Dit zal mij op mijn verdere pad helpen daar te komen waar ik wil zijn. Dank je hiervoor.
Vorige week hebben we samen onze laatste rit naar het bos gemaakt. Wat een zalige rit was dat, heerlijk voorjaarsweer en super relaxt. Wat heb ik van je genoten!

Je hebt nu een nieuwe kudde waar je vast wel vriendjes mee wordt, heerlijke weides om in te spelen, bij mensen die veel van je zullen gaan houden. Het zal je aan niets ontbreken. Ik heb daar alle vertrouwen in.
Dag lieve grote jongen, ik zal je missen.